×
Cover
'Blijf investeren
in de basis'
Onderwijs op
afstand!
Frans
Naereboutschool
Coronadagboek
van Juf Kirsten
Samen naar een
geslaagd schooljaar!



Colofon

Uitgave van:

Bazalt Groep
(Bazalt, HCO en RPCZ)


Postadres:

Postbus 53509
2505 AM Den Haag
T: 070 – 448 28 28

E: info@bazaltgroep.nl
I: bazaltgroep.nl


Bezoekadressen

Den Haag
Zandvoortselaan 146
2554 EM Den Haag

Rotterdam
Conradstraat 38
3013 AP Rotterdam

Vlissingen
Edisonweg 2
4382 NW Vlissingen


Fotografie

Koos Busters, Anne Droogsma, Fotogenic en Ruud Slagmolen


Realisatie

Onlineblad.nl
Ruud Slagmolen, Len Blonk


Copyright

Concept, redactie, fotografie, vormgeving en format van deze online uitgave zijn volgens de Auteurswet beschermd. Deze onderdelen mogen daarom niet verveelvoudigd, gekopieerd, gepubliceerd, opgeslagen, aangepast of gebruikt worden in welke vorm dan ook, online of offline, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de Bazalt Groep en Onlineblad.nl.

Juni 2020





Het coronadagboek van juf Kirsten:

‘Met de kinderen weer op school besef je pas goed dat dit écht je passie is’

In de afgelopen weken hield Kirsten Kok, leerkracht van groep 4 ‘Floddertje’ van OBS Prinses Catharina Amalia in Den Haag, een dagboek bij. Daarin noteerde zij wat de leerlingen en leerkrachten merkten van de maatregelen rond het coronavirus. “Het bleef wennen om juf te zijn achter een schermpje.”

In de afgelopen weken hield Kirsten Kok, leerkracht van groep 4 ‘Floddertje’ van OBS Prinses Catharina Amalia in Den Haag, een dagboek bij. Daarin noteerde zij wat de leerlingen en leerkrachten merkten van de maatregelen rond het coronavirus. “Het bleef wennen om juf te zijn achter een schermpje.”

In de afgelopen weken hield Kirsten Kok, leerkracht van groep 4 ‘Floddertje’ van OBS Prinses Catharina Amalia in Den Haag, een dagboek bij. Daarin noteerde zij wat de leerlingen en leerkrachten merkten van de maatregelen rond het coronavirus. “Het bleef wennen om juf te zijn achter een schermpje.”

Vrijdag 13 maart 2020

Spanning op het schoolplein

“Het is 15.00 uur. Mijn collega’s en ik kijken gespannen naar het digibord. Even geen vergadering of vrijdagmiddagborrel, maar de toespraak van de minister-president Mark Rutte. Kort daarvoor was de spanning al op het plein te voelen. Ouders willen hun kinderen thuishouden en leerlingen vragen zich af of zij komende maandag nog wel naar school mogen. Na een spannende toespraak is de conclusie duidelijk: de scholen blijven open. Toch vreemd om vervolgens weer met de voorbereidingen voor de komende week verder te gaan.

Zondag 15 maart 2020

Toch dicht

Opnieuw een persconferentie van premier Mark Rutte. Om 19.00 uur meldt hij dat de scholen toch gaan sluiten. Voorlopig voor drie weken, maar hoe lang het écht gaat duren is de vraag. Direct na de toespraak begint mijn hoofd overuren te draaien. En daarbij blijf ik steeds aan één ding denken: hoe kunnen wij vanachter een scherm onze leerlingen waardevol onderwijs blijven bieden? Gelukkig kregen wij als school al eerder de mogelijkheid om het online lesgeven te ontwikkelen. Wat later beginnen we voorzichtig met kindgesprekken, om vervolgens ook instructies online te verzorgen. Het blijkt een heerlijk gevoel als je de leerlingen weer even kunt zien en spreken. Maar het zijn gemengde gevoelens, vooral als ik constateer dat de leerlingen mij, mijn collega’s, elkaar en de school missen.

Woensdag 8 april

Instructie op afstand

Vandaag de eerste online instructie gegeven. Die zal ik nooit meer vergeten. Twee uur van te voren begon ik met het klaarleggen en instellen van alle programma’s ter ondersteuning van de instructie. Naast mijn laptop liggen de namenlijst, tekeningen met uitleg, alle methodeboekjes, het rooster en ga zo maar door. Best een uitdaging om gedurende de les alle microfoons uit te houden. Maar vooral ook om die juist wél aan te doen wanneer een leerling een beurt krijgt. Al met al voelde het fijn de leerlingen online instructies te geven, ze te kunnen zien en spreken, en hun vragen te kunnen beantwoorden. Ook kwam ik er tijdens deze eerste online meeting achter dat een tekening niet handig is ter ondersteuning van een instructie. We hebben vooral erg gelachen en zijn tot de conclusie gekomen dat de camera alles spiegelt.

Donderdag 16 april

Online juf zijn went niet

Zo ben ik mijn eerste weken goed doorgekomen. Elke dag begon met het beantwoorden van mails en vragen. Vervolgens een instructie geven, daarna een contactmoment om leerlingen individueel te spreken en als afsluiting van de dag alle voorbereidingen weer voor de volgende keer. Het blijft wennen om juf te zijn achter een schermpje. Eigenlijk went het niet. Toch krijg ik wel een gevoel van ritme en regelmaat. Ook de leerlingen zien enkele voordelen: ze kunnen op hun eigen tempo werken, korte instructies volgen en thuis ook de nodige rust ervaren. Maar ondanks dat geven ook veel leerlingen aan alles op school erg te missen.



‘Veel leerlingen geven aan alles op school erg te missen’

Dinsdag 21 april 2020

Halve klassen weer naar school

Net wanneer je denkt ritme en regelmaat in het online lesgeven te hebben gekregen, volgt er weer een toespraak van de minister-president. ‘We besluiten de scholen weer voor de helft te openen. De klas wordt in tweeën verdeeld en de leerlingen gaan twee dagen per week naar school’, meldt hij. Ook nu spoken er weer veel vragen door mijn hoofd. Hoe moet het rooster eruit zien, hoe gaan we het thuisonderwijs vormgeven en hoe delen we de klas in? Ook: hoe lopen we over de gangen, hoe gaan de leerlingen naar huis en hoe spelen we buiten?

Veel vragen, weinig voorbereidingstijd

Nog voordat de antwoorden komen, dienen de volgende vragen zich al aan: hoe vieren we verjaardagen, hoe ga ik met collega’s om, hoe help ik de leerlingen en wat doen we voor leerlingen die thuis blijven? Zo blijven de vragen zich opstapelen. Vragen waar niet direct een antwoord op is en wat de tijd zal moeten leren. Gelukkig zijn wij ook nu in de mogelijkheid dit alles voor te bereiden. De leerlingen komen donderdag voor het eerst naar school. Twee dagen voorbereidingstijd; met al deze vragen op zak zijn die dagen zeer hard nodig.

Donderdag 23 april

Facelift voor het klaslokaal

Gisteren bleek meteen al dat het klaslokaal een forse make-over nodig had. Een gedeelte van de tafels ging aan de kant, de rest bleef er voor de leerlingen. Kasten dienen nu als een barrière vanaf de deur naar mijn bureau. En tafels als barrière voor het bord. Door vele flessen handgel en de speciale opstelling moet het gaan lukken. Vandaag komen de leerlingen weer naar school, en dat voelt bijzonder. Eindelijk weer interactie, iedereen tegelijk kunnen zien en ook kunnen zien wat er bij hen speelt.

Even de juf aantikken

De leerlingen vinden het heerlijk hun vriendjes weer te kunnen zien, te kunnen samenwerken, vragen te stellen en te kunnen buiten spelen met elkaar. Ook voor mij is het een en al genieten. Je beseft weer even extra dat dit écht je passie is. Wel blijkt vrijwel direct dat anderhalve meter afstand houden erg lastig is. Tijdens het buiten spelen rennen de leerlingen per ongeluk langs je heen. In de gang loopt de rij van de andere klas per abuis te dicht achter je. En bij de teamkamer op verschillende momenten koffie halen is ook best lastig. Wanneer de leerlingen naar huis gaan, zoeken ze samen naar hun papa en mama. En als ze hun ouders zien, tikken ze toch de juf even aan. ‘Ah, daar zijn ze juf.’ Naast de leerlingen op dit attenderen, kunnen we niet veel doen. Maar oh, wat is het heerlijk om weer op school te zijn.

‘Wat is het heerlijk om weer op school te zijn’

Corona-kletspot

Behalve les geven was er deze dag natuurlijk ook tijd voor verhalen. De ‘corona-kletspot’ blijkt een mooi middel om met elkaar in gesprek te gaan. We namen rustig de tijd om met elkaar bij te praten en te luisteren naar elkaars verhalen. Natuurlijk missen de leerlingen de andere helft van de klas. Samen maakten we een postmuur; op die manier kunnen de leerlingen mooie tekeningen en brieven naar elkaar sturen. Wat een feest voor de leerlingen om post te ontvangen van de andere helft van de klas.

Donderdag 4 juni 2020

Weer allemaal naar school, maar dan anders

Het is bijna zover, alle leerlingen komen straks - op maandag 8 juni - weer gelijktijdig naar school: 25 leerlingen, één lokaal, een juf met passie en anderhalve meter afstand. Het nieuwe normaal geeft toch weer een vertrouwd gevoel: weer terug naar volle klassen en drukke gangen. Voor nu is het voor mij, maar ik denk voor velen, nog een groot vraagteken hoe dit er aan toe zal gaan. We moeten de draad weer oppakken voor de laatste weken tot de zomervakantie. Natuurlijk willen we de leerlingen zo veel mogelijk goed onderwijs kunnen bieden in de klas. Waarbij we de leerlingen instructies kunnen geven en kunnen helpen wanneer zij een vraag hebben. Toch zal het de komende weken niet zo zijn als voorheen.

‘Ik zal mijn leerlingen troosten wanneer zij gevallen zijn’

Het gaat lukken, met dank aan de leerlingen

Gehurkt naast de stoel iets uitleggen, in het schrift aanwijzen waar een leerling nog even naar moet kijken en een high five geven wanneer iets is gelukt. Het zijn slechts enkele voorbeelden van veel situaties waarin we niet goed weten wat ons te doen staat. Met weer 25 tafels in de klas zal de opstelling niet zo eenvoudig zijn. Ook het overzicht in de gang en buiten wordt met een grote groep - met de anderhalve-meter-maatregel - lastiger. Toch heb ik er vertrouwen in dat het gaat lukken. De leerlingen doen zo ontzettend hun best zich er aan te houden. Ze doen een stapje naar achter in plaats van naar voren wanneer dit nodig is en ze houden zich in om je toch te knuffelen. Bijzonder hoe goed zij zich aanpassen en toch zichzelf kunnen blijven. En ik? Eerlijk is eerlijk, ik zal mijn leerlingen troosten wanneer zij gevallen zijn. Ik ben tenslotte ook maar een mens met een groot hart en veel liefde voor het onderwijs.

Maandag 8 juni 2020

Allemaal weer naar school

Alle leerlingen komen vandaag weer naar school. Samen met de halve groep van de vrijdag is de klas al klaargemaakt voor vandaag. Met 25 tafels is het wat lastig van de deur naar mijn bureau een looproute te creëren. Ik heb dit dan ook al snel laten varen. Ik heb er vertrouwen in dat ik het samen met de leerlingen kan laten slagen. Toch blijft het een spannende dag voor iedereen. De kinderen kijken er naar uit elkaar allemaal weer te zien en ik kijk er naar uit alle leerlingen weer tegelijk te zien.


De kinderen kijken er naar uit elkaar allemaal weer te zien

Hier lange tijd op gewacht

Ik verzamel met de leerlingen op het schoolplein. Het is niet te vergelijken met de situatie van de halve klassen. Zodra we compleet zijn, lopen de leerlingen in een rij naar boven. We hebben vaste stoppunten afgesproken, waarna ik het sein geef door te lopen. Wel glippen er nog wat leerlingen van de bovenbouw tussendoor die zelfstandig naar de klas mogen lopen. Toch zijn er ook enkele leerlingen die enorm hun best doen rekening met je te houden. Bijvoorbeeld door achter je te blijven lopen. Vol spanning en enthousiasme komen de leerlingen de klas binnen. Het blijkt niet gemakkelijk om deze energie de eerste dag direct in goede banen te leiden. De leerlingen moeten weer aan elkaar wennen en willen graag laten zien dat ze er zijn. Dit is immers waar ze al die tijd op hebben gewacht: samen zijn. En ik natuurlijk ook.

Het blijven lastige situaties

Het naar school gaan met alle leerlingen tegelijk brengt moeilijke situaties met zich mee. Zo word ik gedwongen de keuze te maken tussen anderhalve meter afstand houden of het kind kunnen helpen hoe ik dat graag zou willen. Door met de leerlingen tijdens het werken duidelijke afspraken te maken, is het mogelijk rond te lopen en toch enigszins afstand te bewaren. Natuurlijk blijft het lastig wanneer een leerling spontaan opstaat om naar het toilet te gaan. Of als die wél naar je toeloopt en je aantikt.


Je wil een échte high five, en geen 'lucht high five'

Vandaag

Terug naar normaal

Het blijft lastig om al die weken zo te werk te gaan. De leerlingen willen een échte high five, in plaats van de 'lucht high five'. Ze willen een schouderklopje wanneer ze goed aan het werk zijn, getroost worden wanneer ze verdrietig zijn en je een knuffel kunnen geven wanneer ze daar zin in hebben. Het doet pijn als er gevraagd wordt: ‘Juf, hoe lang gaat het nog duren voordat ik je eindelijk weer één knuffel mag geven?’ Maar wat het nog verdrietiger maakt, is dat ik daar geen antwoord op kan geven. Hoe lang zal het nog gaan duren, voordat we weer terug kunnen naar ‘normaal’? En wat zal ons nieuwe normaal gaan worden? Ik hoop op een paar mooie, leerzame en fijne weken tot de zomervakantie om het jaar goed af te sluiten. Hopelijk kunnen we hierna weer verder gaan alsof het nooit anders is geweest.

CoroNazorg-pakket